Ду нафар устоди сухан аз шимолу аз ҷануби Тоҷикистон бархоста, бо
сеҳри каломи хеш тамоми Тоҷикистон ва ҷаҳони порсигӯю порсисароро
тасхир кардаанд. Устод Муъмин Қаноат хибраи достонсароӣ шуд ва Лоиқи
хушбаён дар сурудани ашъори лирикӣ (ғазал, рубоӣ, дубайтӣ…) дасти
тамом дошт.
Чун имрӯз санаи зодрӯзи ҳар ду устоди шеъру сухан аст, бисёре аз
равшанфикрону донишмандони мо бар ин ақидаанд, ки ҳар сол 20-уми май ба унвони Рӯзи шеъри тоҷик таҷлил шавад.
Илоҳӣ, руҳу равони устодон шод ва ҷояшон биҳишти барин бод, ба
хотири бузургдошти эшон бигузор имрӯз ҳар як хонаводаи тоҷик бо ШЕЪР
дил хуш кунад, дар ҳавои оҳангҳои дилнишин, ки бар заминаи шеърҳои сара садо медиҳанд, шодиву хурсандӣ намояд.
Бигузор, ҳар як тоҷик бо хондани шеъри дилкаш ғамҳоро фаромӯш ва
аз шодӣ ҳам бихандаду ҳам бигиряд, ҳамон тавре ки устод Муъмин дурри
сухан ба забон чида:
Дарёи алам мегузарад аз дили тангам,
Бо рӯди равон ҳамдаму ҳамвор бигирям!
Бигузор, ҳар як тоҷик бо ин шодмонӣ ба ояндаи нек бовар ва ба
бозгашти аздастрафтаҳо мутмаин бошад, чаро ки фалаку замон ҳамеша
гирдгардон аст ва ба гуфтаи Лоиқи зиндаёд:
Ман баъди ҳама завол меоям боз,
Чун мурғи хуҷастабол меоям боз.
Гар баъди ҳазор сол ёдам бикунӣ,
Ман баъди ҳазор сол меоям боз!
Ёди устодони фақид гиромӣ ва Рӯзи шеър хуҷаста бод!
روز شعر تاجیک مبارک
دو نفر استاد سخن از شمال و از جنوب تاجیکستان برخاسته با سحر کالم خویش تاجیکستان و
جهان پارسی گو و پارسی سرارا تسخیر کرده اند. استاد مؤمن قناعت خبره داستان سرایی شد و الیق
خوش بیان در سرودن غزل و رباعی و دوبیتی … دست تمام داشت.
چون امروز تاریخ زادروز هر دو استاد سخن است بسیاری از روشنفکران و دانشمندان ما بر
این عقیده اند که هر سال 20 ماه مه به عنوان روز شعر تاجیک تجلیل بشود.
ای خدای بزرگ، روح و روان استادان شاد و جایشان بهشت برین باد، به خاطر بزرگداشت
ایشان بگذار امروز هر یک خانواده تاجیک با شعر دلخوشی کند و در هوای آهنگ های دل نشین که
بر زمینه شعرهای سره صدا می دهد شادی و خرسندی بکنند.
بگذار هر یک تاجیک با خواندن شعر دلکش غم هارا فراموش و از نهایت شادی، بخندد و نیز
گریه کند، همان طوری که استاد مؤمن د ر سخن به زبان چیده:
دریای الم می گذرد از دل تنگم
با رود روان همدم و هموار ب گریم
بگذار هر یک تاجیک با این شادمانی به آینده نیک باور و به بازگشت هر آنچه از دست رفته
مطمئن باشد، چراکه فلک و زمان همیشه گردگردان است و به گفته الیق زنده یاد:
من بع د همه زوال می آیم باز
چون مرغ خجسته بال می آیم باز
گر بع د هزار سال یادم بکنی
من بع د هزار سال می آیم باز
یاد استادان فقید گرامی و روز شعر خجسته باد